Onlangs vond er bij Rechtbank Gelderland een opmerkelijke uitspraak plaats. Een werkgever werd door de rechter veroordeeld tot betaling van de hoogste billijke vergoeding ooit. Daarnaast kreeg de statutair directeur die werd ontslagen ook nog zijn transitievergoeding. Dit omdat de werkgever ernstig verwijtbaar was.
Wat was er aan de hand?
De statutair directeur werkte al een aardige tijd bij zijn werkgever. Helaas kwam hij ziek thuis te zitten met een burn-out. De bedrijfsarts gaf aan dat meneer langzamerhand weer uren kon gaan opbouwen. De werkgever wilde hier echter niet aan meewerken en gaf bij meneer aan dat hij niet meer kon terugkeren in zijn oude functie. Zij doen hem een voorstel om met wederzijds goedvinden uit elkaar te gaan. Meneer wijst dit voorstel af. Hij is immers ziek. In een evaluatie richting het UWV geeft de werkgever aan dat de werknemer niet meer in zijn eigen functie kan werken en dat de re-integratie volgens plan is uitgevoerd. “De ziekteperiode duur te lang er is teveel kans op terugval”, schrijft de werkgever. Dit terwijl de arbo-arts met een heel ander verhaal komt. Hierna korten zij meneer ook nog in zijn loon. Een arbeidsconflict is ontstaan en binnen no-time ontvangt meneer een oproep voor de algemene vergadering van aandeelhouders, waarin zijn ontslag het enige agendapunt is. Het ontslag is een feit.
De eis
De werknemer is het niet eens met de manier waarop dit is gegaan. Daarnaast is hij nog steeds ziek en kan hij dus niet direct ergens anders aan de slag. Hij vraagt de rechtbank om een transitievergoeding, maar ook om een billijke vergoeding, omdat er geen redelijke grond was voor het ontslag en het ontslag het gevolg is van verwijtbaar handelen van de werkgever. De rechter is het eens met de werknemer. De werkgever heeft niet juist gehandeld en is ernstig verwijtbaar. Tel daar het inkomensverlies van meneer bij op en het plaatje is compleet. Meneer krijgt zijn transitievergoeding, maar daarnaast ook een billijke vergoeding van maar liefst 141.500 euro bruto!